Ik moet zeggen, ik voel mij gedreven eindelijk te bekennen dat ik van al die verwachtingen om mij heen best altijd heb geweten en deze in overweging heb genomen, maar door de bocht genomen vanuit de divergerende belangen een definitieve beslissing heb uitgesteld, eens temeer toen ik ging beseffen dat ik ook een eigen inbreng mocht hebben, er is weinig ruimte maar voor een beslissing als deze ben ik eerder geneigd te stellen: die beslissing moet genomen wórden en indien men staatkundige verwachtingen koestert ten aanzien van mijn persoon moet men voor deze uit willen komen en mij doen vragen tot mijn taak, 's lands wijs 's lands eer. Ik ben niet bereid tot een keuze die aan het recht van het volk toekomt, en ik bewaar afstand ten aanzien van de belangen van de grootmachten temidden waarvan de lage landen aan de zee zich bewegen. Geheimen ken ik wel meer en bewaar ik ook, daar kan men gerust op zijn, en het is slechts het lot van the Northern Ireland dat mij ervan weerhoudt mij naar de Britse eilanden te begeven teneinde aldaar een andere functie te aanvaarden dan die mij in mijn vaderland in het vooruitzicht is gesteld. Verder acht ik het een niet anders dan gunstige situatie dat ik mag optreden binnen het terrein en de grenzen van de eigen mogelijkheden en beperkingen en voer ik een politiek die gebaseerd is op de gedachte oost-west thuis best, waarbij ik dat thuis heel letterlijk opvat als de wooneenheid waar ik in het vroege voorjaar van 1986 de windrichting van het uitzicht over de plattegrond van het appartementencomplex heb gezegend als met een krachtige hand en het lot viel op het zuid-oosten.
Achteraf heb ik veel dingen moeten betreuren van mijn levenswijze maar over deze dingen heb ik nimmer spijt gekoesterd of het hoeven te betreuren dat mij niet grotere kansen werden betoond, ik ben in conclusie zeer ingenomen met de omstandigheden van een sociale woningwet woning bij een betrouwbare wooncorporatie, wanneer ik mijzelf heb beklaagd dan moet men bedenken dat het klachtrecht een spelmatige benadering is van het recht van aanklacht, ook binnen de rechtspraak zo op te vatten en dat zelfs de Hoge Raad zich heeft gebogen over de situatie achtte ik als leermodel voor de rechtspraak al evenzeer gunstig te zijn verlopen en goedkoop uitgepakt.
Ik kan dan ook van de voelbare spanning ten aanzien van het onvoorspelbare aspect van mijn persoon niet anders denken dan dat deze valt in de categorie van een doel dat het middel heiligt, want de samenleving verdient het weer gemotiveerd te worden in gezamelijke opdracht, maar de mensen gelieven het niet als koppigheid of pesterij op te vatten dat ik van nature een aartsconservatieve inslag heb en in die wens om het nieuwe te verwachten van een verandering in het systeem weinig heil verwacht. Het probleem voor de aartsengel dat mij toevalt is dat hij na ten hoogsten te zijn opgeheven ook weer neer moet zien te komen en doorgaans het laatste gedeelte van de hemelreis zelf dient te volbrengen, ik heb mij eraan gewend deze ene teen op het gelukkigste plekje ter wereld, zo is dat het lot voor een tweeling met als ascendant tweeling, te plaatsen aan het bureaublad van mijn vader waar tegenwoordig de desktop op staat gesteld en ik op 16 jarige leeftijd aan hetzelfde bureau begonnen ben met mijn werkzaamheden met een Remmington typemachine, thuis was natuurlijk altijd telefoon en een auto. Er is in mijn jonge jaren in mij geïnvesteerd en doorgaans komen investeringsgelden in hogere waarde terug dan zij gegeven werden.
Wat het vragen terzake betreft, ons land zal niet gediend zijn van een koninkrijk dat reeds is voorbijgegaan, ik beleefde het koningschap in de zin van de Griekse basileus, hetgeen betekent degene die vóórgaat, dóórgaat en doorheen gaat en van een aftreden in mijn functies kan al evenmin sprake zijn als dat ik dit vermag te verwachten van de glimlach van een vorstin, een gave waarin ik niet zo goed ben groot gebracht.
Aangezien ik in het schrijven van de boodschap verhinderd ben meteen maar alles op de tafel te gooien door de klop op mijn deur van een onverwachte gast uit het verre Portugal, die mij reeds eerder qua begrip en levensgevoel zeer terzijde heeft betoond, sluit ik deze pagina af met het bericht dat het principe van de hoop, die ik altijd heb bewaard, naar mijn ervaring een krachtig en zelfstandig functionerend levensgevoel opwekt, de democratie mag wat mij betreft beslissen hoe deze gedachten geïmplementeerd kunnen worden in de maatschappelijke cultuurpatronage van ons land, en ik mag dan geheten zijn niet rijk van het gebeuren te worden, ik zie in deze een zin in een politiek van ruimere middelenbeschikking door de overheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten