Clem Burr - Uw ideetjes en diapo man, bruiloften en partijen, feestkleding

Het is de Koninklijke familie zeer bekend als benadering en denkwijze: 'zo kan het niet langer!' maar helaas, de wet schrijft voor dat er een staatshoofd komt die tot koningschap[ geroepen wordt, en mijn persoon wil geen afwijkende regel dienen dan die van het recht van de familie van Oranje Nasssau, die het erfrecht beheert totdat het anderen gegeven zou zijn, mede met het oog op de bestendigheid van het beleven onder ons volk van wie de kroondragende is, zij het bekend het besluit van zekere mens die genaamd is Clemens Maria Michael, naar Hofbauer, redemptorist ten tijd van het Weense Keizerrijk met pauselijke opdracht, te zijn  geworden dat de dingen moeten blijven zoals ze zijn. Een andere oplossing ziet hij niet voor de problematiek die is ontstaan, en om persoonlijke redenen dient hij eerder de belangen van de koningin dan dat hij achter een ander vaandel zich wil voegen, dat van de Nachtwacht wel op de laatste plaats want dat was een zaak die tot een faillissement aanleiding heeft gegeven en niet voor niets was geheten de officieren van de Kloveniersdoelen.  

Het moet afgelopen zijn en wat het mij betreft was mijn opstandigheid gericht tegen het eigen beleven van een spirituele aandacht die hij hiervoor nooit zo had ervaren, en zoals bekend schrikt een Clemens terug voor het schenken van welke realiteit ook aan zijn gevoels- en gedachtenleven. Men moet mij ook, in een meert konkrete vaststelling, niet ertoe brengen het doelwit te zijn van een direct schot uit de loop van een vuurwapen. Ik heb in het persoonlijk beleven ook geen ruimte voor grapopenmakerij in deze zin, ik draag nimmer een stropdas en voor een driedelig kostuum of een ridderorde aan den revers schrik ik ook al terug, wel wetende dat personen onder het lezerspubliek niet behoren tot de onmiddellijke kring rondom hem. Als schrijver is hij liever lui dan moe en het is niet de bedoeling de bezigheden waar nodig in hun verloop langdurig te onderbreken, skien kan ik ook al niet, ik kan me evenwel wél bezighouden met het lot van een comapatiënt te Londen, een eindkonklusie naar de omstandigheden moet ik nog trekken. Dat er zoveel wantrouwen en twijfel bestaan in de samenleving acht ik een nare zaak enm ik kan er slechts op een mij ter beschikking staande wijze iets aan doen. En men moet maar liever niet opnieuw denken dat een deurwaarder wellicht een oplossing te bieden heeft. Het is slechts een gelukkige omstandigheid te heten dat hij niet voor een hof van Justitie behoeft te verschijnen om zijn verhaal te doen. Elke conclusie dan in een min of meer normale maatschappelijke en menselijke zin aangaande de bezigheden wijst hij af, hem is slechts bekend dat hij de gehele dag de vorm van mijn denken beschrijft met zijn vingers op een toetsenbord waaraan verbonden een beeldscherm. Ik ben geweigerd. Dat vond hij in mijn geval en gerekend mijn omstandigheden als een verheven existentie beter voor ons allen.

l'oriflamme - l'heure qui flamme

Het is niet anders dan ondenkbaar te heten dat een Oranje zich zou begeven naar het Prinsdom zelf, gelegen ten zuiden van Avignon, een plaats die gedurende enkele eeuwen als het vestigingsgebied van de Pausen werd beleefd waarom weet ik niet zo goed, ik kan het allicht eens nalezen maar ik ben er nu te moe voor. Het grondgebied van het Prinsdom werd door degene die na ongeveer de tijd van Charlemagne het erfrecht bezat volgens een of andere regel of wet nooit betreden en in de stad Orange is nimmer een familie geweest die heette van Oranje, maar de kleur van de Oriflamme, het vogeltje van de zendbrief van Clemens, de tweede paus aan de Corinthiërs, dat eens in de 500 jaar vanuit het Oosten komt aangevlogen aan de oevers van de Nijl om zich daar op een altaar omringd door een grote schare priesterlijke maagden te verbranden om daarna uit zijn as weer te voorschijn te komen en weg te vliegen na een aantal malen om het altaar te zijn heengecirkeld, die kleur is Orange of zoals dat in het Nederlands heet Oranje, en deze kleur komt in vele vorstelijke wapenkleuren van Europa voor en was altijd daar een graag geziene gast. Ook een van de kleuren van het Engelse Koningshuis is Oranje, alhoewel verschillend van de diepte die de kleur in Nederland en België geniet, en ook in Luxemburg is men gewend aan deze tint. Dat er in Roemenië, toch een land ver van ons vandaan de kleur Oranje evenzo als nationale kleur wordt beleefd was mij in het geheel niet bekend en het verwonderde mij niet weinig toen ik op de hoogte werd gesteld aangaande de feiten, maar in Roemenië is de kleur meer bedoeld als feestelijk. Tot zover het palet. Een adelskleur Oranje wordt evenwel nimmer serieus genomen, Oranje is een vorstenhuis met diverse vormen bvan toegang en beleven. Persoonlijk heb ik, ik zeg of schrijf deze woorden met een glimlach, voor enige tijd aangenomen dat mijn persoon eenzelfde was als een koning van Roemenië, maar gelukkig is dit vermoeden van mijn pad geregend, en er werd ook geoordeeld dat ik te weinig financiële mogelijkheden te bieden had. Ik geloof zelf, dat de kleur Oranje zoals ik die heden mag beleven in een tweede zin van behaagzucht, bestemd is voor een exportatie naar het Midden Oosten en wel de stad Jeruzalem, alwaar zij aan het wapenschjild van deze stad mag worden verbonden, ik schrijf neer het raadsbesluit van de Allerhoogste Heer. Persoonlijk vormt mijn  gedrag voor Deze geen probleem, zijn zwijgen komt mij voor als veelzeggend en hij rekent mij een vorm van zelfstandig denken toe. Zo is er van een jongeman die als typist op het kantoor van de vrede werd aangenomen toch nog iets terecht gekomen. Ik was ook enqueteur. Mijn leeftijd thans is onbestemd en schijnt er niet toe te doen, een vorm van denken waar onze geliefde vorstin lering uit zou kunnen trekken.

Als ik  nu maar een beetje lachen kon, maar de blijde glimlach ken ik niet zo in een persoonlijke zin. De tronk van Jesse is gaan bloeien.

ik zou mij gaarne de sympathie van het land Israel willen verwerven

Postbox

....het zogeheten joodse volk wist natuurlijk in het geheel niet wat het overkwam toen ik ertoe geraakte tot de synagoge te geraken van de Joods Liberale Gemeente te Amsterdam, waarvan de rabbijn met zijn spreken op de shabbath's avond mijn denken en mijn taalgevoel wel voorgoed bedorven zal hebben want hij had het telkens over 'enne' en kennelijk had de een of andere stam in de woestijn het gedaan,. het was in de tijd dat Israel een beetje herstelde van de haar toegebrachte wonden en zich oprichtte, evenwel dat heeft niet lang geduurd....wat ik heb mogen meemaken op de vrijdagavond te Amsterdam was evenwel een voortdurend beleven van mijn koninklijke gestalte naar zijn wezen, ik zou verder alleen de werken gods niet zo moeten bekritiseren om te kunnen vermelden dat ik het wat dat aangaat allemaal al wel een keer heb meegemaakt, in juni 1967 wilde ik afreizen naar het land om mee te vechten en generaal Mosje Dayan heeft aan dat motief in een persoonlijk mij tot bedaren brengen een einde gebracht waarna ik moest overgaan op een gevoel van zinloos leven en wachten op het licht, Dayan had mij namelijk doen kennen dat Israel mij pas later nodig zou hebben....indien iets dan ontbeer ik het verlangen ooit in plaats van een uitleg naar waarheid te geven aan wat er in het land gebeurt kritiek te uiten op de Joodse staat, hoewel deze er soms wel is, maar ik ben bang te lijden aan een vorm van antisemitisch denken en voor mij is een kritiek op wat het volk en land betreft ondenkbaar....uiteindelijk ben ik een Joodse meneer met een bankrekening bij de banque Rothschild, tel uit je winst, ik begrijp de bank beter dan dat de bank zichzelf begrijpt, maar goed, je houdt er zeker wat aan over hadden ze gedacht...ik begrijp uit mijn woorden dat dit voor de gemiddelde lezer van mijn  site wat moeilijker te accepteren kost is...het is mij evenwel onder mijn taken toebedeeld dat ik Israel op zou richten, doch dat betreft niet alleen het Israel van het land.

De uitspraak 'I am not amused' werd nimmer door Queen Victoria zelf gedaan.

ja, als Gij dit allemaal doet en ik het niet wil accepteren, ja wat eigenlijk moet ik?

ik geloof dat in deze beide afbeelding het wezen van mijn aandacht wel gevangen was, en ik ervaar dan ook een goddelijke gestalte die uit vier componenten bestaat en niet slechts één, die zienswijze is er meer voor kinderen, wellicht het kind dat ik ben geweest, evenwel de vader aanspreken als je gelijke, ik werd ertoe uitgenodigd, maar ik heb daar moeite mee...

...geloof, hoop, liefde en nog wat zijn  de mens gegeven om zijn tocht in het bestaan te volbrengen naar behoren, maar de hoop acht ik toch als de grootste kracht en niet het verhaal van Paulus over de liefde, wij kunnen niet anders dan aannemen, dat wat voor onszelf geldt ook de mensheid in zijn geheel enh voor de toekomst moet betreffen, maar de geschiedenis komt niet tot een einde maar tot een nieuw begin, een begrijpen van de geschiedenis komt de mensen toe, het verstaan van de eeuwigheid behoort toe aan de Here.

de zaak is deze, wij voelen ons beledigd en gekwetst

Mars en de Vestaalse maagd
Jacques Blanchard - 1630

Op het schilderij weergegeven in de afbeelding ter linkerzijde staat een situatie weergegeven zoals men een motief ook kan lezen in het verhaal van koning David en zijn geliefde Bathseba, het waren liefdes die volgens de gewoonten niet waren toegestaan maar de liefde was een motief dat sterker was, wellicht had de arme David tot dat moment dat Bathseba daar haar bad nam nog nooit een blote dame gezien...wellicht spreekt de tekst alleen al door zijn woord duidelijk genoeg tot ons, wanneer je eenmaal over dit soort dingen na gaat denken is het einde immers zoek, maar een Clemens zou dat wel doen zelfs in de wetenschap dat hij zoiets niet kan...en een blote juffrouw, helaas, daar ben ik niet zo voor in thuis en voor de liefde ben ik bepaald niet geschapen meende ik...en dat zich beledigd voelen, ik ervaar mijn homosexuele achtergrond meer als een rampozalige geschiedenis dan als een aanvaardbaar liefdesmoment, maar vader vindt dat niet want hij schonk mij een andersgeaarde levenswijze ter bescherming voor onderweg... dat geouwehoer ook over de liefde, ik heb hem daarover nog altijd niet zo gehoord en hij vertelde mij dat dat niet bij de cursus hoorde...maar hij gevoelde zich voor een moment een beetje aangetast in zijn waardigheid als besluitvaardig opperwezen...ik kan er niet zo om lachen, maar hij zegt er ook bij dat hij niet behoeft te beschikken over een materiële existentie om te beminnen die hem liefde gaf en geeft....

de Here sprak mij toe: 'wij wonen hier niet in Amerika'

Een wezenselement van degene die mij volledig wel eens in beslag wil nemen is dat hij mij zo eigenlijk wel mooi zat vindt geworden en het gevoel heeft dat het werk er wat hem betreft zo langzamerhand wel op zit, ik denk met schrik aan de dag dat ik hem zal moeten ontberen om de eenvoudige reden dat ik niet zonder hem kan, maar gelukkig, mij werd te kennen gegeven dat dat natuurlijk niet hetzelfde is en dat hij ook wel eens van de vcruchten van zijn arbeid wil genieten, natuurlijk ben ik met de boodschap van zoveel vertrouwen blij genoeg, en ik denk zelf, waar gode zwijgt wat zal de mens dan spreken, maar zo ligt het ook al niet, maakt hij niet het probleem dan doe ik het wel, krijg ik de indruk...gelukkig dat er animaatje plaatjes zijn en republieken want dan kan men zich een beeld vormen zonder met de realiteit in aanraking te komen...en waar ik persoonlijk aan geleden heb moet wel zijn een gebrek aan zelfvertrouwen of godsvertrouwen maar dat komt allemaal op hetzelfde neer...je wordt natuurlijk maar éénmaal Clemens genoemd en die naam die ik mij  had verbeeld, hij is wel mooi, ik had zoiets gedacht als Gino, nu ja, de keuze werd een onvoldoende gegeven en het project heeft geen aandacht gekregen en nog altijd duikt de naam op de meest onverwachte webmomenten op, want waar ik alles bewaar, men kan begrijpen dat de opslag van de computer een grote onoverzichtelijke rommel is geworden als en te vroeg begonnen bouwproject, het is nog net geen puinhoop te noemen maar ik ben veel tijd kwijt aan zoeken en vinden, het is alsof ik een katoenboerderij heb, maar dat is dan weer een hoopvolle en schone gedachte...

zoals vader zei: slechts een wijsheid die des mensen is...

...zoals afgesproken zou ik mij met mijn eigen zaken bezig houden en de Here Here zich met de zijne occuperen, ik meende even dat dit niet helemaal was gelukt maar de Here verscheen zelf en onderrichtte mij, zodat ik er nu van verzekerd mag zijn en met mij eenieder die dit verhaaltje leest dat wij natuurlijk niet verlaten werden of aan ons lot overgelaten, het is logica dat wie zich wil vernieuwen in het aanschijn van de eeuwige daar ook veel zelf voor moet doen...en het is mij bekend geworden dat er een verschil bestaat tussen een wijsheid die des mensen is, de ontvankelijke wijsheid, en die van de Vader uitgaat en tot de mensen geraakt om zich te vernieuwen, maar de Here kan de entree voor het ontvangen der genade niet vinden...dus dienen wij ervoor te zorgen dat wij hem mogen wachten en dat wordt genoemd de levensfilosofie of je levenshouding, wat je dus in huis hebt zal ik maar zeggen en ik was gisterenavond even bevreesd dat het gedaan zou zijn met het uitrichten van het kennisgebied maar hedenmorgen keerde zich het heldere tot mijn gedachtenleven terug, hetgeen mij was geschied was dat het de Here had behaagd mij te vernieuwen in de geest van zijn genadiglijk aanschijn, kijk voor hem uit en weest niet een kind of uitsluitend kinderlijk want de oude Heer neemt mensen ook welk eens in de maling wanneer ze niet serieus overkomen en dan zit je met een klein raadsel... je krijgt natuurlijk niet een kant en klaar kennispakket aan huis bezorgd zo is de Here niet en het gegeven van zijn raadsel althans hetgeen hij mij stelt is, dat hij ook wel eens behoefte heeft aan de raad des mensen, waarover het boek Jesaje wil spreken is natuurlijk niet een konkreet gegeven van een bepaalde mens, het lijkt slechts zo....wij zijn geschapen naar zijn beeld en gelijkenis staat geschreven en zo is dat mij als een begrijpelijkheid aangeboden, het is natuurlijk wél de lijn van het verhaal dat ook de Vaderlijkheid zich wil blijven herkennen in zijn schepsel en het is beslist niet zo dat hij zichzelf genoeg is, wij leven in relatie met een God die de dingen gewoon is zich eenvoudig voor te stellen...van zoiets als een theorie daar heb ik althans nog nooit van gehoord, wellicht betreft het hier een zaak van het theorema, maar dit laatste is voor de vakfilos., en God wil weten of ik hem vermag te aanvaarden en dat is in het kort de wens...

Ik beslis dan maar geheel in de stijl zoals ik die niet anders ken een afwachtende houding aan te nemen...jammer genoeg is het zijn wezen dat op mij wacht maar dat beangstigd mij als en gedachte, hoe het verder gaat een volgende keer, ik ben op zoek naar een illustratie en een aardig muziekje...wat Jesaje zegt: en niemand wist hoe mooi hij was, ik gheloof althans dat dat wel klopt en mijn strijd betreft eenm twijfel aan de shjcoonheid van de goede dinegn en het posityieve denken om ons heen, ik ben natuurlijk niet alleen maar 'mooie vent is dat, hij zei'... aan zelfverachting raakt een mens gewend...

pyrus syriaca

de Vader heeft mij een goed en mooi bericht geschonken om jullie te schrijven

Ik meende even...ja ik dacht, vader wil niets meer met mij te maken hebben en is boos, maar niets is minder waar gebleken, hij liet mij slechts even in de wachtrij omdat ik wanneer ik speed gebruik een nogal opgewonden standje ben en hij me dan te gevoelig acht om me te woord te staan, men moet ook maar liever niet denken dat zo'n gesprek zich woordelijk afspeelt, dan zou men het zich misschien ook liever wensen dan de afstand welke vader normaliter met mensen onderhoudt, het is een vorm van denken aan, en het heeft hem behaagt hedenavond alle twijfel uit mijn hart te nemen en mij een nieuwe zekerheid te schenken op basis van een blij gevoel en vertrouwelijkheid, en het bericht dat hij mij heden opdracht geeft te schrijven is dat hij het opnieuw met ons wil proberen en ons onze zondigheid vergeven wil, en hij is niet langer wrokkend en boos met slechts een enkele uitzondering die hij ons gelaten had....en de opdracht die hij ons geeft is dat wij ons met onze eigen zaken moeten bezighouden dan zal hij datzelfde met de zijne doen, en er zal ons een verrassing wachten na voltooiing van deze opdracht....het weergegeven plaatje toont het interieur van een gothische kerk te Rome, de Santa Maria del Sopra Minerva,

Wat moet de Here met de mensheid die maar bang voor hem is?

Het is maar zo, dat ik het zelf in een persoonlijke zin al eens heb meegemaakt, dat ik bevreesd geraakte voor iedereen, en het was slechts Zijn stem die mij tot orde heeft geroepen en mij heeft verteld dat ik dan iets verkeerds had gedaan of gezegd. Men kan ook de gegevens nazoeken in de schriften maar daarin wordt het wat moeilijker gemaakt het juiste woord te vinden en ik voel mij goed bij Zijn levend omgaan met mijn persoon. En Hij vertelt mij dat het feitelijk niet zo best is wat ik doe en dat het geen tot weinig zin heeft. We schieten er gewoon niks mee op, wordt er dus bedoeld, en zoiets als 'heb ik jou daarvoor dan nodig?' Maar een geroepene tot een waarheid waarvan er vele zijn, dat ben ik wel, en een mens moet altijd weer leren omgaan met zijn vader en zo gaat het verloop van mijn  antwoord en Hij vindt dat amusant om te horen. Ik wil niet zegen dat ik er weer eens niets van begrijp, maar soms sta je ervan te kijken hoever de Vader van alle mensen in Zijn wijsheid en levendig omgaan met Zijn schepping gaat.
Om de lotsbestemming van deze kontaktname te duiden stel ik voor, dat ik in een persoonlijk antwoord op het vraagstuk waarvoor de mensen om mij heen mij stelden heb gedacht, dat er dus een Adam en een Eva wandelen in het paradijs zich van geen kwaad bewust en dat mijn persoon de engel van het verbond mag vertegenwoordigen, die hen uit de penarie haalt. En eerlijk, ik hoef er niets voor terug te ontvangen en boze gezichten ken ik niet. Het is een vrijwillige arbeid op basis van een voorgegeven concept waarbinnen ik mij en jullie met mij bewegen, en dat is de ontwikkeling waar ik ten aanzien van de realiteit het koninklijk paar op wil wijzen.

helaas, ik dacht dat ik zelf alles zo goed wist te zeggen

Het is natuurlijk de ontwikkeling van de computer representatie die mij parten speelde, maar ik ben gaan beleven dat ik het zo goed weet te zeggen en ik hoor van boven dat dat ook zo is en dat ik daartoe nodig ben en altijd wel in de onbekendheid van de coulisses een bestaan zal hebben, ik meende ook dat het nog eens tot een openbaar optreden zou komen. Ik verkeer niet langer in een zekere mate van onzekerheid omtrent wie ik ben en ik heb jaren lang onder het verschijnsel geleden dat ik niet wist wie ik was en men had deze bestaanstwijfel als in opdracht bij mij gewekt. En  nu is er dus een strijd ontstaan in de hemelen tot wie ik zou behoren, tot welke groep en tot welke toekomst, en er is er maar één, de God wiens stem ik mij hoor roepen en die mij geleid door de barre momenten van het veranderen der mensen en der dingen en ik beleef mijzelf als een schrijver in opdracht, ik ontleen mijn onderwerp aan de roep die deze Heer tot mij laat uitgaan en Hij is het wiens wensen ik verricht of wiens nood ik verzorg.  En soms is het voor mij ook moeilijk uit te maken of dit het eigen woord is of het zijne, maar is er ook maar enig verschil te merken en dan, wat maakt dat nu uit? Het zal ergens toe dienen de arbeid die ik verricht en het kost mij geen enkele moeite, ik vind het zelfs prettig het te doen. En de relatie met de Allerhoogste is van een heel intieme aard en betekenis voor mij en twijfel ken ik nu niet meer dan aangaande de bedoelingen die er zouden zijn, ik weet evenwel dat dit onmogelijk de bedoelingen der mensen kunnen zijn om mij heen en niemand weet nu weer heel goed wie ik ben en wellicht kent niemand mij. En wie ik zelf ben doet er weinig toe, het moge mijn opdracht heten Zijn naam groot te maken, maar het toeziend oog van de Christus maakt het alleen maar moeilijker en vandaag werden er geen foto's genomen of films gemaakt. En de Here Here heeft mij doen weten dat Hij niet een begrippelijkheid is die berust op een redenering maar een levende aanwezigheid met ons allen. Het verstaan van een Goddelijk wezen kan zeer persoonlijk zijn, tegelijkertijd behoort dit wezen tot het recht van iedereen om zich een verstaan in te verwerven, het moet evenwel niet zo zijn dat dit verstaan voor iedereen anders is. Wellicht kan ik er beter het zwijgen toe doen maar zo luidt deze opdracht tot de geschreven tekst niet, en onbekend maakt onbemind, zo redeneert de Here Here ook, ik ben bekend met zijn eenvoud zowel als met Zijn almachtige voorzienigheid. Mijn betrokkenheid op dit wezen en zijn opdracht is er een van een aard waarin ik de eer voor zijn naam verdedig, vertegenwoordig en bescherm.

doden staan op en levenden leven niet

Ik heb de indruk maar ook niet meer dan dat, dat de mensen niet werkelijk zijn wie zij voorgeven te zijn en heb mijzelf daaromtrent ook wel vragen gesteld in mijn leven en er ook antwoorden in gevonden en een beleving. Ik ervaar de wereld om mij heen soms als een come back van een voorafgaande en er komen wel eens mensen op mijn weg die anders zijn dan ik ze zag, prins Charles of England bij voorbeeld, met wie ik mij verbonden acht in een incidenteel spiritueel verband heeft mij te kennen gegeven dat er een Charles is die aan het bestaan deelneemt en dat er een 'hij' in zijn leven is die er alleen voor de eigen richting van de bestemming is, en ik hoop maar niet dat deze hij een farao van het oude Egypteland is en dat hij meent dat die zijn voorgaande leven heeft betekend. Het ligt in de betrekkelijkheid van het bestaan dergelijke belevingswerelden te beschouwen als van voorbijgaand karakter en het is maar zo dat met name Charles al genoeg heeft moeten lijden op dit gebied. Het is mij evenwel geschied eens op een dag dat ik mijzelf beleefde als een schrijver aan een hof in het Egypteland, althans als een mens die een secretariële functie had en tevens zorgde voor een deel van de financiële beslommeringen en de organisatie van het hof. Deze secretaris maakte de actes van de vorst op en hij zorgde voor een eerlijke verdeling van de inkomsten en uitgaven en betaalde de lonen. Een identificatie vanuit dat archetypische verleden kon ik niet uit de weg gaan en ik heb ook niet zozeer een verklaring bij de hand voor het feit dat ik voortdurend textueel actief ben die anders zou liggen dan in deze zin vanuit een verleden mij gegeven. En het is mij geenszins ooit tegengevallen dat ik niet de vorst zelf was, maar ik geloof dat er sprake was van een familierelatie en dat er promotiemogelijkheden waren voor de secetaris, of hij het tot koningschap heeft gebracht dat vermeldde de beleving niet en deze dingen beleef ik niet in een come back van een verleden tijd waar ik het thans over heb. De verschijnselen waar ik het over heb gehad zijn bedoeld als en support, een steun om het in het bestaan met een bedoeling erin gelegen niet te moeilijk te krijgen en ik verkeer nog altijd in onzekerheid of ik niet gewoon een schrijverke was aan het hof van koning David, die natuurlijk ook een oosters vorst is geweest. Maar al in de oude tijden waren deze dingen in een verband gezet door de historie en soms gaat het om reeksen van belevingen alsof het dromen zijn. Het verwijten vanuit Israel dat op mij rustte was namelijk, dat ik een getuigenis aflegde die ikzelf te boek heb gesteld, mijn zwijgen aangaande deze ontwikkelingen heeft Israel al evenmin ooit kunnen verstaan als een weldaad van zijn geschiedenis als dat in het eigen Nederland is gebeurd, en het moet mij van het hart dat ik de gedachte koester dat ik zou kunnen komen in het verband van mijn  blog tot een duidelijker verklaring dan er thans beschikbaar is, wie ben ik om Israel een wet te stellen, maar een beetje een verstandig rabbijn schrijft toch echt zijn  eigen boek, en zelfs de here Jezus heeft een boek geschreven dat aan de immer bewegelijke inhoud van Tenach is toegevoegd alleen dat boek draagt niet de naam van Jezus maar van de profeet die hij was. In de verhoudingen zoals deze op het ogenblik voor ons leven beteken ik een herinnering aan de functie die Constantijn Huygens heeft vervuld, maar dat vormt voor mij geen kwestie van zorg maar en geheimenis op het juiste antwoord in de situatie waarin ik ben komen te verkeren en ik moge toch niet vermoeden dat er ook maar iemand is die zou willen vernemen dat ik zo iemand ook werkelijk zou zijn en daarom lieten sommige historische persoonlijkheden hun portret schilderen, wanneer men mij weer dwars wil zitten in mijn streven tot een klaarheid in deze dingen dan mag men dat proberen, het zal evenwel niet lukken mij van de wijs te brengen hoewel er soms natuurlijk corrigerende maatregelen dienen te worden genomen en het niet de bedoeling is dat men elkander in een werkelijke zin mag ontmoeten. zIk heb mij er evenwel nooit mee bezig gehouden een dergelijk verschijnen in mijn zieleleven op te roepen, het geschied mij feitelijk van nature en ik geloof dat men dan spreken kan van een geleide geest. Uiteraard wil een mensheid onderweg graag een zekerheid in dit soort aangelegenheden evenwel die is er niet, het betreft hier de geheimen van het zieleleven. Dat ik sommigen moet verstaan in een vijandigheid heb ik nimmer kunnen begrijpen en het is maar zo dat ik weet dat onze vorstin een hele lieve vrouw is die ook wel eens een beetje anders kan reageren dan men heeft verwacht. Dat er gedurig aan mij wordt gedacht in een verleden deelwoord begrijp ik ook niet maar dat krijg je als een ontmoeting in konkreto is uitgebleven en er een zware doem rust op je bestaan. Het fantasieleven van Hare Majesteit is evenwel opmerkelijk rijk te noemen.

ontwerp van een staatkundig beginsel

Het is natuurlijk zo dat en land en volk een beetje gelukkig wil worden met het gezag dat het krijgt en ik meen dat mogelijkheden daartoe ook met mijn naam gegeven kunnen worden en verwacht. Iemand die Clemens Buur is geheten zal zich evenzeer herkennen in het karakter van de volksaard van ons land als in het raadsel dat deze naam in internationale zin draagt, en het moet mij van het hart dat ik van plan ben ons land een goede boodschap te schenken in plaats van de misnoegelijke depressiviteit en de twijfel van de laatste jaren, de mogelijkheden van het internet staan ons open om ons getuigenis te geven hoewel ik wil getuigen met de profeet: 'Mijn Heer, ik kan niet spreken.' en in de heilige schrift wordt dan verhaald hoe deze profeet zich begeeft naar een zijkanaal van een rivier en wordt opgenomen en verzorgd onder de ballingen van Babylon. Nederland is natuurlijk geen land van melk en honing, men moet eerder denken aan boter en jam, maar het zinsverband zal wellicht de gemiddelde lezer zijn ontgaan, het gaat hier wel om landbouwprodukten van een aarde die de mensheid alles schenkt aan levensmiddelen en uit aardolie is nog geen produkt afkomstig gebleken dat de mensen kan voeden. Ik houd ook van bloemen en planten, het heeft mij slechts verbaasd dat in de flora ook die van Linneaeus de grassen nauwelijks worden vermeld, en misschien is het in deze tijd mogelijk geworden de verschillende grassoorten in een systeem onder te brengen, want in de grassen vinden alle bloemen, planten en bomen hun oorsprong. Ons land is een rijk land en ik voorzie reeds de vele mogelijkheden die er zullen komen voor de export en de uitbreiding van de invloedsfeer van onze industrie.

Wat het dan betreft de staatskunde waarvan de titel van deze post zo ambitieus wil spreken, het is mij duidelijk geworden dat een Prins van Oranje bekend is met het fenomeen macht in de samenleving, mijn persoon is evenwel bekend geraakt met het fenomeen van de macht van het gezag. Of ik nu een Prins moet zijn of een ministeriële positie dien te beogen dat weet ik niet en het kan ook niemand geloof ik iets schelen, als wij maar bezig blijven in een tegenwoordige verband, een duidelijk streven naar begrijpen en identiteitsbeleving heb ik natuurlijk wel, maar men gelieve de gedachte mij alles te moeten uitleggen maar beter te vergeten, dat schoont een hoop aan woorden op. Bovendien zou men niets aan mij hebben indien ik slechts het oude zou voortzetten of in een nieuw jasje steken, dit land heeft een duidelijk behoefte aan een nieuwe en verschoonde injectie van een oorspronkelijkheid, die ons volk tot verjonging van onderlinge betrekkingen en evenwichtig maatschappelijk verkeer kan strekken. In de 17e eeuw is Neêrland als republiek ook in staat gebleken zichzelf het licht te vinden en een zekere levensvreugde. Terzake van een ballingschap is mijn ambitieuze beleving gelukkig niet al te groot, en dominee zal zich hierin zeker kunnen
vinden. Er zijn al zoveel verrassingen gekomen dat dit er ook nog wel bij kan. En men moet maar beter niet denken dat Clemens deze dingen nu allemaal verzint of weet, en ik ben van gedachte dat binnnekort ons gehele land gekenmerkt zal zijn door een principe van de creativiteit als een vernieuwend moment in de schepping. En water blijft gewoon water en het kan nooit branden. Wat hadden wij het toch druk.

ik hield het voor onmogelijk, en zie =

* De boom met opklimmende struikgewas op de foto hier links weergegeven toont zoals iedereen kan zien het vriendelijke groene gebaar van de natuur aan de rechterzijde en de boom staat om de oosthoek van mijn appartementencomplex te Heemstede waar ik woonachtig ben en mijn droomleven beleef.

+ Ik ben van mening en dat blijft zo, dat er niemand in het verloop van de gebeurtenissen om mij heen en in mijn ziel die mij zo diep hebben doen zinken dat ik tot geloofstwijfel was vervallen iets te verwijten valt, maar de situatie was bedenkelijk. Ik werd evenwel op de proef gesteld zoals dat hoort. 

# Het is een gelukkig mens met een serieus karakter die zijn werk een boeiende bezigheid vindt, die vorstin en volk wil dienen door ter zake enige duidelijkheid te verschaffen betreffende zijn beweegredenen waarmee hij aan het advies van Henry Kissinger voorbij is gegaan en meende dat de zaak waar hij voor staat in veiligheid is gebracht, mede door zijn hand en de welwillendheid van degene aan wie ik de belofte verschuldigd ben mijn bezigheden naar behoren uit te voeren getrouw aan zijn naam.