...zoals afgesproken zou ik mij met mijn eigen zaken bezig houden en de Here Here zich met de zijne occuperen, ik meende even dat dit niet helemaal was gelukt maar de Here verscheen zelf en onderrichtte mij, zodat ik er nu van verzekerd mag zijn en met mij eenieder die dit verhaaltje leest dat wij natuurlijk niet verlaten werden of aan ons lot overgelaten, het is logica dat wie zich wil vernieuwen in het aanschijn van de eeuwige daar ook veel zelf voor moet doen...en het is mij bekend geworden dat er een verschil bestaat tussen een wijsheid die des mensen is, de ontvankelijke wijsheid, en die van de Vader uitgaat en tot de mensen geraakt om zich te vernieuwen, maar de Here kan de entree voor het ontvangen der genade niet vinden...dus dienen wij ervoor te zorgen dat wij hem mogen wachten en dat wordt genoemd de levensfilosofie of je levenshouding, wat je dus in huis hebt zal ik maar zeggen en ik was gisterenavond even bevreesd dat het gedaan zou zijn met het uitrichten van het kennisgebied maar hedenmorgen keerde zich het heldere tot mijn gedachtenleven terug, hetgeen mij was geschied was dat het de Here had behaagd mij te vernieuwen in de geest van zijn genadiglijk aanschijn, kijk voor hem uit en weest niet een kind of uitsluitend kinderlijk want de oude Heer neemt mensen ook welk eens in de maling wanneer ze niet serieus overkomen en dan zit je met een klein raadsel... je krijgt natuurlijk niet een kant en klaar kennispakket aan huis bezorgd zo is de Here niet en het gegeven van zijn raadsel althans hetgeen hij mij stelt is, dat hij ook wel eens behoefte heeft aan de raad des mensen, waarover het boek Jesaje wil spreken is natuurlijk niet een konkreet gegeven van een bepaalde mens, het lijkt slechts zo....wij zijn geschapen naar zijn beeld en gelijkenis staat geschreven en zo is dat mij als een begrijpelijkheid aangeboden, het is natuurlijk wél de lijn van het verhaal dat ook de Vaderlijkheid zich wil blijven herkennen in zijn schepsel en het is beslist niet zo dat hij zichzelf genoeg is, wij leven in relatie met een God die de dingen gewoon is zich eenvoudig voor te stellen...van zoiets als een theorie daar heb ik althans nog nooit van gehoord, wellicht betreft het hier een zaak van het theorema, maar dit laatste is voor de vakfilos., en God wil weten of ik hem vermag te aanvaarden en dat is in het kort de wens...
Ik beslis dan maar geheel in de stijl zoals ik die niet anders ken een afwachtende houding aan te nemen...jammer genoeg is het zijn wezen dat op mij wacht maar dat beangstigd mij als en gedachte, hoe het verder gaat een volgende keer, ik ben op zoek naar een illustratie en een aardig muziekje...wat Jesaje zegt: en niemand wist hoe mooi hij was, ik gheloof althans dat dat wel klopt en mijn strijd betreft eenm twijfel aan de shjcoonheid van de goede dinegn en het posityieve denken om ons heen, ik ben natuurlijk niet alleen maar 'mooie vent is dat, hij zei'... aan zelfverachting raakt een mens gewend...
pyrus syriaca
Geen opmerkingen:
Een reactie posten