doden staan op en levenden leven niet

Ik heb de indruk maar ook niet meer dan dat, dat de mensen niet werkelijk zijn wie zij voorgeven te zijn en heb mijzelf daaromtrent ook wel vragen gesteld in mijn leven en er ook antwoorden in gevonden en een beleving. Ik ervaar de wereld om mij heen soms als een come back van een voorafgaande en er komen wel eens mensen op mijn weg die anders zijn dan ik ze zag, prins Charles of England bij voorbeeld, met wie ik mij verbonden acht in een incidenteel spiritueel verband heeft mij te kennen gegeven dat er een Charles is die aan het bestaan deelneemt en dat er een 'hij' in zijn leven is die er alleen voor de eigen richting van de bestemming is, en ik hoop maar niet dat deze hij een farao van het oude Egypteland is en dat hij meent dat die zijn voorgaande leven heeft betekend. Het ligt in de betrekkelijkheid van het bestaan dergelijke belevingswerelden te beschouwen als van voorbijgaand karakter en het is maar zo dat met name Charles al genoeg heeft moeten lijden op dit gebied. Het is mij evenwel geschied eens op een dag dat ik mijzelf beleefde als een schrijver aan een hof in het Egypteland, althans als een mens die een secretariële functie had en tevens zorgde voor een deel van de financiële beslommeringen en de organisatie van het hof. Deze secretaris maakte de actes van de vorst op en hij zorgde voor een eerlijke verdeling van de inkomsten en uitgaven en betaalde de lonen. Een identificatie vanuit dat archetypische verleden kon ik niet uit de weg gaan en ik heb ook niet zozeer een verklaring bij de hand voor het feit dat ik voortdurend textueel actief ben die anders zou liggen dan in deze zin vanuit een verleden mij gegeven. En het is mij geenszins ooit tegengevallen dat ik niet de vorst zelf was, maar ik geloof dat er sprake was van een familierelatie en dat er promotiemogelijkheden waren voor de secetaris, of hij het tot koningschap heeft gebracht dat vermeldde de beleving niet en deze dingen beleef ik niet in een come back van een verleden tijd waar ik het thans over heb. De verschijnselen waar ik het over heb gehad zijn bedoeld als en support, een steun om het in het bestaan met een bedoeling erin gelegen niet te moeilijk te krijgen en ik verkeer nog altijd in onzekerheid of ik niet gewoon een schrijverke was aan het hof van koning David, die natuurlijk ook een oosters vorst is geweest. Maar al in de oude tijden waren deze dingen in een verband gezet door de historie en soms gaat het om reeksen van belevingen alsof het dromen zijn. Het verwijten vanuit Israel dat op mij rustte was namelijk, dat ik een getuigenis aflegde die ikzelf te boek heb gesteld, mijn zwijgen aangaande deze ontwikkelingen heeft Israel al evenmin ooit kunnen verstaan als een weldaad van zijn geschiedenis als dat in het eigen Nederland is gebeurd, en het moet mij van het hart dat ik de gedachte koester dat ik zou kunnen komen in het verband van mijn  blog tot een duidelijker verklaring dan er thans beschikbaar is, wie ben ik om Israel een wet te stellen, maar een beetje een verstandig rabbijn schrijft toch echt zijn  eigen boek, en zelfs de here Jezus heeft een boek geschreven dat aan de immer bewegelijke inhoud van Tenach is toegevoegd alleen dat boek draagt niet de naam van Jezus maar van de profeet die hij was. In de verhoudingen zoals deze op het ogenblik voor ons leven beteken ik een herinnering aan de functie die Constantijn Huygens heeft vervuld, maar dat vormt voor mij geen kwestie van zorg maar en geheimenis op het juiste antwoord in de situatie waarin ik ben komen te verkeren en ik moge toch niet vermoeden dat er ook maar iemand is die zou willen vernemen dat ik zo iemand ook werkelijk zou zijn en daarom lieten sommige historische persoonlijkheden hun portret schilderen, wanneer men mij weer dwars wil zitten in mijn streven tot een klaarheid in deze dingen dan mag men dat proberen, het zal evenwel niet lukken mij van de wijs te brengen hoewel er soms natuurlijk corrigerende maatregelen dienen te worden genomen en het niet de bedoeling is dat men elkander in een werkelijke zin mag ontmoeten. zIk heb mij er evenwel nooit mee bezig gehouden een dergelijk verschijnen in mijn zieleleven op te roepen, het geschied mij feitelijk van nature en ik geloof dat men dan spreken kan van een geleide geest. Uiteraard wil een mensheid onderweg graag een zekerheid in dit soort aangelegenheden evenwel die is er niet, het betreft hier de geheimen van het zieleleven. Dat ik sommigen moet verstaan in een vijandigheid heb ik nimmer kunnen begrijpen en het is maar zo dat ik weet dat onze vorstin een hele lieve vrouw is die ook wel eens een beetje anders kan reageren dan men heeft verwacht. Dat er gedurig aan mij wordt gedacht in een verleden deelwoord begrijp ik ook niet maar dat krijg je als een ontmoeting in konkreto is uitgebleven en er een zware doem rust op je bestaan. Het fantasieleven van Hare Majesteit is evenwel opmerkelijk rijk te noemen.