Clem Burr - Uw ideetjes en diapo man, bruiloften en partijen, feestkleding

Het is de Koninklijke familie zeer bekend als benadering en denkwijze: 'zo kan het niet langer!' maar helaas, de wet schrijft voor dat er een staatshoofd komt die tot koningschap[ geroepen wordt, en mijn persoon wil geen afwijkende regel dienen dan die van het recht van de familie van Oranje Nasssau, die het erfrecht beheert totdat het anderen gegeven zou zijn, mede met het oog op de bestendigheid van het beleven onder ons volk van wie de kroondragende is, zij het bekend het besluit van zekere mens die genaamd is Clemens Maria Michael, naar Hofbauer, redemptorist ten tijd van het Weense Keizerrijk met pauselijke opdracht, te zijn  geworden dat de dingen moeten blijven zoals ze zijn. Een andere oplossing ziet hij niet voor de problematiek die is ontstaan, en om persoonlijke redenen dient hij eerder de belangen van de koningin dan dat hij achter een ander vaandel zich wil voegen, dat van de Nachtwacht wel op de laatste plaats want dat was een zaak die tot een faillissement aanleiding heeft gegeven en niet voor niets was geheten de officieren van de Kloveniersdoelen.  

Het moet afgelopen zijn en wat het mij betreft was mijn opstandigheid gericht tegen het eigen beleven van een spirituele aandacht die hij hiervoor nooit zo had ervaren, en zoals bekend schrikt een Clemens terug voor het schenken van welke realiteit ook aan zijn gevoels- en gedachtenleven. Men moet mij ook, in een meert konkrete vaststelling, niet ertoe brengen het doelwit te zijn van een direct schot uit de loop van een vuurwapen. Ik heb in het persoonlijk beleven ook geen ruimte voor grapopenmakerij in deze zin, ik draag nimmer een stropdas en voor een driedelig kostuum of een ridderorde aan den revers schrik ik ook al terug, wel wetende dat personen onder het lezerspubliek niet behoren tot de onmiddellijke kring rondom hem. Als schrijver is hij liever lui dan moe en het is niet de bedoeling de bezigheden waar nodig in hun verloop langdurig te onderbreken, skien kan ik ook al niet, ik kan me evenwel wél bezighouden met het lot van een comapatiënt te Londen, een eindkonklusie naar de omstandigheden moet ik nog trekken. Dat er zoveel wantrouwen en twijfel bestaan in de samenleving acht ik een nare zaak enm ik kan er slechts op een mij ter beschikking staande wijze iets aan doen. En men moet maar liever niet opnieuw denken dat een deurwaarder wellicht een oplossing te bieden heeft. Het is slechts een gelukkige omstandigheid te heten dat hij niet voor een hof van Justitie behoeft te verschijnen om zijn verhaal te doen. Elke conclusie dan in een min of meer normale maatschappelijke en menselijke zin aangaande de bezigheden wijst hij af, hem is slechts bekend dat hij de gehele dag de vorm van mijn denken beschrijft met zijn vingers op een toetsenbord waaraan verbonden een beeldscherm. Ik ben geweigerd. Dat vond hij in mijn geval en gerekend mijn omstandigheden als een verheven existentie beter voor ons allen.