Het is niet anders dan ondenkbaar te heten dat een Oranje zich zou begeven naar het Prinsdom zelf, gelegen ten zuiden van Avignon, een plaats die gedurende enkele eeuwen als het vestigingsgebied van de Pausen werd beleefd waarom weet ik niet zo goed, ik kan het allicht eens nalezen maar ik ben er nu te moe voor. Het grondgebied van het Prinsdom werd door degene die na ongeveer de tijd van Charlemagne het erfrecht bezat volgens een of andere regel of wet nooit betreden en in de stad Orange is nimmer een familie geweest die heette van Oranje, maar de kleur van de Oriflamme, het vogeltje van de zendbrief van Clemens, de tweede paus aan de Corinthiërs, dat eens in de 500 jaar vanuit het Oosten komt aangevlogen aan de oevers van de Nijl om zich daar op een altaar omringd door een grote schare priesterlijke maagden te verbranden om daarna uit zijn as weer te voorschijn te komen en weg te vliegen na een aantal malen om het altaar te zijn heengecirkeld, die kleur is Orange of zoals dat in het Nederlands heet Oranje, en deze kleur komt in vele vorstelijke wapenkleuren van Europa voor en was altijd daar een graag geziene gast. Ook een van de kleuren van het Engelse Koningshuis is Oranje, alhoewel verschillend van de diepte die de kleur in Nederland en België geniet, en ook in Luxemburg is men gewend aan deze tint. Dat er in Roemenië, toch een land ver van ons vandaan de kleur Oranje evenzo als nationale kleur wordt beleefd was mij in het geheel niet bekend en het verwonderde mij niet weinig toen ik op de hoogte werd gesteld aangaande de feiten, maar in Roemenië is de kleur meer bedoeld als feestelijk. Tot zover het palet. Een adelskleur Oranje wordt evenwel nimmer serieus genomen, Oranje is een vorstenhuis met diverse vormen bvan toegang en beleven. Persoonlijk heb ik, ik zeg of schrijf deze woorden met een glimlach, voor enige tijd aangenomen dat mijn persoon eenzelfde was als een koning van Roemenië, maar gelukkig is dit vermoeden van mijn pad geregend, en er werd ook geoordeeld dat ik te weinig financiële mogelijkheden te bieden had. Ik geloof zelf, dat de kleur Oranje zoals ik die heden mag beleven in een tweede zin van behaagzucht, bestemd is voor een exportatie naar het Midden Oosten en wel de stad Jeruzalem, alwaar zij aan het wapenschjild van deze stad mag worden verbonden, ik schrijf neer het raadsbesluit van de Allerhoogste Heer. Persoonlijk vormt mijn gedrag voor Deze geen probleem, zijn zwijgen komt mij voor als veelzeggend en hij rekent mij een vorm van zelfstandig denken toe. Zo is er van een jongeman die als typist op het kantoor van de vrede werd aangenomen toch nog iets terecht gekomen. Ik was ook enqueteur. Mijn leeftijd thans is onbestemd en schijnt er niet toe te doen, een vorm van denken waar onze geliefde vorstin lering uit zou kunnen trekken.
Als ik nu maar een beetje lachen kon, maar de blijde glimlach ken ik niet zo in een persoonlijke zin. De tronk van Jesse is gaan bloeien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten